Pachamama
Mijn moeder, Rietje Spierings, is 37 jaar geleden overleden. Ouder en wijzer zou ik haar nu nog graag wat vragen willen stellen, of gewoon even met haar willen praten. Met enige fantasie kan dat. Ik doe dat met dit meer dan levensgroot beeld van haar hoofd. Ik kan er gewoon in gaan zitten.
Iedereen heeft een moeder én er is een universele moeder: Pachamama of Moederaarde.
Die aarde is onze moederschoot, de kraamkamer van het leven, moeder alle moeders, zij die de zon laat opkomen, ons verwarmt en eten geeft en laat ondergaan in een bloedstollend rood. We staan niet los van de natuur en de aarde.
Dit brengt ook een verantwoordelijkheid met zich mee. We moeten ervoor zorgen dat de generaties na ons en alle andere soorten die op deze aarde leven, straks ook een goed leven hebben en kunnen floreren.
Het beeld van mijn moeder staat nu symbool voor moeder aarde. Ga eens in haar hoofd zitten. Op het kleine schrijftafeltje staat een symbolische wereldbol. Bedenk hoe jij omgaat met Pachamama.
Maak het niet te groot, of te zwaar en voel je niet schuldig. Denk er gewoon even aan. In de klep van het tafeltje vind je papier en een pen. Schrijf je gedachten op. En als je wilt, kun je je brief achterlaten in de grote brievenbus die naast het hoofd staat.
Van al deze brieven maak ik een nieuw boekje. En jullie schrijven wordt daarna weer aan moeder aarde toevertrouwd.